Previous image
Next image
Apollo's onvergetelijke highlights:
- Apollo, jij was een professionele knuffelaar.
- Je vond jezelf heel knap (en terecht!) en bekeek jezelf in winkelruiten tijdens het wandelen. Je zette je beste gezicht op voor een goede foto; jij was super fotogeniek.
- Je was de meest zachtaardige hond van de wereld.
- Wij waren aan elkaar gehecht en je had behoorlijk verlatingsangst, zelfs als ik alleen maar boodschappen ging doen werd je al zenuwachtig en pastte dan allerlei strategieen toe om mij thuis te houden.
- Je kwam als 4.5 jarige griekse herder bij ons, en na al die jaren in het Griekse asiel waren veel dingen vreemd voor je, maar je keek goed naar Dimi en binnen de korste keren wist je precies hoe alles moest.
- Heel even na je komst had je ‘baknijd’; je liet je tanden zien als iemand bij je etensbak in de buurt kwam. Maar Dimi liet je zien hoe het beter kon en je imiteerde haar perfect: eerst een salsa dansje, vervolgens netjes zitten.., en dan eten.
- Je hield van auto’s en autorijden, echt een mannetje!
- Je keek altijd goedkeurend; ‘goed bezig jij’ als ik aan het schoonmaken was, dat vond jij mooi om te zien terwijl je lag te luieren op de bank.
- Apollo, je was ook koppig; rechtdoor was rechtdoor, naar links was naar links en je liep het liefst op het midden van het fietspad, netjes op de witte streep. Alle brommers en fietsers moesten dan maar om jou heen. Tja..
- Apollo, we hebben twee mooie vakanties beleefd, in duitsland op familiebezoek en we hebben daar heerlijke wandelingen in het zwarte woud gemaakt.
- En daarna op trektocht in italie; je bleek daar een echte rotsklimmer, a natural.
- In een Italiaanse stad was ik de weg kwijt, gelukkig nam jij het voortouw en wist precies hoe we terug moesten naar waar we vandaan kwamen.
- Je hebt altijd laten weten hoe tevreden en blij je was om bij ons te zijn. En als de kinderen kwamen stond je ze altijd blij kwispelend bovenaan de trap te verwelkomen.
- In Blijdorp in het Vroesenpark hebben we de beste jaren gehad met alle andere honden en hondenmensen.
- Op de Beijerlandselaan kreeg je van jouw vriendin Tamara, van het cafe op de hoek, altijd snoepjes. Je trok me daar altijd heen om te kijken of Tamara er was en dan wilde je daar niet meer weg! De mensen daar moesten dan altijd hard lachen om de vertoning.
- Bij oma ging je altijd op haar voeten liggen, dan kon ze niet meer opstaan en weglopen. Heel slim!
- Je was ook gek op kleedjes, vloerkleedjes en vloerbedekking..
- …. en op supermarkt tasjes, en op mensen op straat met supermarkt tasjes… altijd even kijken (als het lukte om je kop erin te steken) om te zien wat er in zat.
- Ik heb je maar een paar keer horen blaffen, maar als dat gebeurde, wist ik dan ook dat er echt iets aan de hand was.
- Je was beschermend naar mensen en kleine kinderen; ooit was er een vrouw die door haar man uit de auto gesmeten werd. Apollo, je rende achter haar aan om haar te troosten. Ze was zichtbaar verbaasd en geraakt.
- Een ander gedenkwaardig moment was dat toen ik je uitliet en we langs cafe Leuk wandelden, dat er een man was die zijn vrouw flink uitschold. Je ging op je achterste poten staan en blafte hard een waarschuwing. Ik was blij dat ik je aan de lijn had, anders was je achter hem aan gegaan. Op de terugweg zagen we de man nog staan op de hoek van het eetcafe. Weer blafte en gromde je: een gewaarschuwd mens telt voor twee!
- Je hebt ooit ook hard geblaft omdat je dacht dat een opa en een oma hun kleinkind aan het mishandelen waren. Het was een misverstand; opa en oma waren niet zo handig met het bevestigen van het autostoeltje en daarom huilde het kindje. Maar met luid gegrom liet je opa en oma weten dat je het geen geslaagde operatie vond.
- in de acht jaar dat je bij ons was, ben ik nooit een dag zonder je geweest. De kinderen noemden jou ‘mijn schaduw’.
- Het laatste half jaar van je leven ging je hard achteruit, wat was de beslissing om afscheid van je te nemen moeilijk….
- 24 augustus 2022 om 14:00 ben je ‘naar huis’ gegaan, naar de hondenhemel waar biefstukken aan de bomen groeien, waar je geen huidklachten meer hebt en kunt spelen met andere honden en wandelen zonder riem en halsband… en waar zachte vloerkleedjes zijn om op te luieren!
- Op de laatste dag van je leven wilde je geen foto meer maken, je rende van mijn telefoon weg. Dat had ik nog nooit meegemaakt.
- Toen je net gestorven was lag je zo mooi in je mandje.. Annelotte zat bij je en daar wilde ik een foto van maken. Toen ging mijn telefoonscherm op grijs. Toen ik even later naar de fotogalerij keek, was de foto toch gelukt maar er zat een foto ‘achter’, een scrambled closeup van jou in je mandje, als een collage van puzzelstukjes.. door elkaar. De foto was er niet echt, vreemd genoeg. Toen ik een screenshot wilde maken, verdween deze foto helemaal. Apollo, je liet me hiermee weten dat je niet wilde dat ik je zo zou herinneren.
- April 2010 ben je in Griekenland geboren en daar ben je tot 4.5 jaar gebleven. Ze kregen je daar niet geadopteerd en daarom ben je met Bronwen, jouw favoriete verzorgster, naar NL gevlogen. Bronwen wilde je hier nog een kans geven.
Toevalligerwijs zag ik op die dag jouw foto op de asiel website en belde: ‘die hond met de mooie ogen, die wil ik adopteren.’ Ze waren verbaasd, je was net een dag in Nederland! Ik kon je dan ook meteen ophalen. Het heeft zo moeten zijn.
